Zwątpienie

Zwątpienie.. Cz. I
Jakiż jest sens w bezsensownośći?
Tułaczka wieczna i nieskończona
A wszystko w ludzkiej podświadomości
Obawa mocno ukorzeniona…

Po co to wszystko? Gdzie jest odpowiedz?
Kto wie, dlaczego istniejemy?
Czekam wiec Boże na Twą wypowiedz
Uświadom mnie Boże dla czegóż żyjemy!?

Zwątpienie.. Cz. II
Kiedy ziemskiej niewoli opuścił pustkowie
Bóg czekał tam na niego, odczuwał to w głowie
Znał cel jego wędrówki, cel przez niego obrany
Wiedział, że już jest swym życiem bardzo załamany
Pospiesznie najwyższemu wysunął pytanie
Pan uśmiechnął się serdecznie, jakby czekał na nie…
Lecz nic mu nie odrzekł, nic nie uświadomił
i tylko do nowych pytań milczeniem swym nakłonił
Boże, dlaczego milczysz! Boże odpowiedz śpiesznie
Zanim na marną ziemię powrócę pośpiesznie!
Nastała chwila milczenia, chwila wiecznością spowiana
Znikła postura człowieka, postura marnością owiana
I tylko dusza czysta w bezkresie otchłani się toczy…
Czekając aż wszechmogący otworzy jej wiarę i oczy…

autor

Nie jestem dawno...

Dodano: 2005-12-29 14:09:13

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie