Zwierciadło

Szklana powierzchnia, niczym tafla lodu,
jest zbyt gładka i krucha, by unieść odrazę,
zbyt silny powiew lustrzanego chłodu
odsłania każdą ukrywaną skazę.

I nawet najmniejszy odłamek zwierciadła
jest niczym sztylet, co serce przeszywa,
ukazuje portret ponurego widziadła,
co oczy wznosi ku gwiazdom i matkę- ciemność przyzywa.

I już na zawsze chciałabym pojednać się z mrokiem,
i wszystkie lustra zacisnąć mocno w swej dłoni,
by prawdę, którą znają ukryć przed wzrokiem,
by dać odetchnąć zbyt zmęczonej skroni...

autor

Paticzek

Dodano: 2009-09-11 18:23:14

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie