Zwrot.

Moze to byl sen przydlugi,
moze polem mgla plynaca,
nie umialam dlugo znalezc
jasnej drogi wprost do slonca.

Moze tylko mi sie snilo,
albo cos mi sie marzylo?
W snie przydlugim nieraelnosc,
w tlumie zycia niewidzialnosc.

A ja jeszcze chce pozostac,
nie snic, nie spac i moc sprostac...
Zyc i moc oddychac dluzej,
jeszcze oczy blaskiem mruzyc.

Wiec rozwijam znowu skrzydla
posklejane mary widma,
najprawdziwsza moja wiara
czule objac szczescie z rana.

autor

Maeuslein

Dodano: 2007-02-04 00:00:16

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie