zwykła śmierć

na drzewie nekrolog zwykłego człowieka
opadły liście i po cichu zgniły
rozszalały czas przed życiem ucieka
niedożyte lata deszczem się rozmyły

przez ulicę niosą szaro-zwykłą trumnę
rytm trzymają szpilki basują obcasy
pochyliło się niebo stalowo-pochmurne
by brzuch rozpłatać o najwyższe czasy

zwyczajny człowiek w trumnie szaro-zwykłej
zasypany ziemią wieńcami pamiętny
żalu gorzkie śpiewy smutkiem umilkły
i tylko wiatr w swej pieśni stale namiętny

jakiś zwykły człowiek na jakimś cmentarzu
znalazł swoje miejsce lub mu je znaleźli
jak wybita szybka w kościelnym witrażu
dzisiaj już go niema
my jeszcze jesteśmy

autor

z nick-ąd

Dodano: 2008-02-16 00:01:49

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie