Życie
...I dziś zje mnie tęsknota...
Życie me pchane do przodu
Jak Syzyfa kamień
Wydaje się być u góry
A stacza się w dół
Chciałbym oszukać dziś czas
By móć powrócic do tamtych chwil
Co zamknięte dziś są
Zamknięte , gdzieś w nas
A Ja
Jestem jak zagubiony wędrowiec
Jak włóczęga
Jak osamotniony statek wsród fal
Jak smutek zamknięty
Jak ogrodnik, bez kwiatów swych
Uciekam
Marzeniami od myśli
Od snów, przebudzeniem
Od wspomnień
Zapomnieniem
Od światła w cień
Niepotrzebny
Jak wczorajszy dzień
Czemu Cię nie ma , na odległość ręki...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.