Życie
Ono jest! Bo dzień za dniem mija.
Uczę się więc co dnia!
W toku wielkości trudu tego świata.
Czym, że to wszystko jest?
Skoro wszystko do jednego worka!
Samotność !
Samotność!
Wyk w lesie,-rozmowa z czym!
Drzewami?
Bo z kim?
Pytam się!
Nikt nie chce nas słuchać.
Zbywa, ucieka?
Swoje problemy ma!
Choć żywi, ale umarli,
Słuchajmy swego serca.
Kształtując swą duszę...
autor
Roman F.
Dodano: 2012-06-27 00:10:59
Ten wiersz przeczytano 478 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Jeśli można, trzeba wyjść do ludzi. Znam kogoś, kto
może tylko czekać. Popraw "czymże". Pozdrawiam.