Życie jak drzewo
Drzewo - posadzone na żyznej glebie
Rośnie i rozwija się.
Jest pielęgnowane przez słońce i wodę
- Swych najbardziej oddanych opiekunów.
Wiosną rozwija pierwsze listki
Ku uciesze wszystkich.
Wzrasta coraz bardziej,
Aby wydać słodkie owoce...
Dojrzałe owoce swej pracy,
Która była ciągłą nauką
Przetrwania w brutalnym świecie
Wśród burz i huraganów.
Młode gałązie tworzą jego rodzinę,
Która jest dla niego
Częścią siebie
A ono jest dla nich podstawą życia.
Jednak często zdarza się
Iż drzewo zostaje ścięte.
Choć niewinne
A tak okrutnie ukarane...
Czasami zaś samo usycha
Starzejąc się
Wraz z mijającym czasem.
Czyż z życiem ludzkim nie jest tak samo?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.