Życie jest jak pogoda
Życie jest jak pogoda
czasem głaszcze czule
złotymi wschodami słońca
dając ogrom szczęścia
czasem przynosi łzy
jak deszczowy poranek
tańczy radosnego walca
w objęciach spadających kropli
i pozwala wyć z bólu
gdy chłoszcze biczami nieszczęść
delikatnie pieści podmuchami
ciepłego wiatru jak czuły kochanek
i gromami miota w duszę
niczym burza złowieszcza
życie jest jak pogoda
ogrzewa ciepłym blaskiem zachodów
na skrzydłach unosi
i chłodzi gęstą mgłą
przysłaniając uroki świata
daje bukiety wonnych kwiatów
i rzuca kłody pod nogi
spuszcza twoją tratwę
w głębiny na zatracenie
a ty trzymasz się go uparcie
i szepczesz – kocham cię życie
Życie jest jak pogoda
przeplata w twoich warkoczach
dni słoneczne i mgliste
i chociaż więcej jest mgieł niż słońca
ty ciągle czekasz na lato
Komentarze (1)
Piękny wiersz - pięknie porównane życie do zjawisk
atmosferycznych.