życie - ludzie
Bo słyszysz ciągle ‘życie’
Każdy ma swoje pięć słów, które kończy
I widzisz piękny świat, dar tchnienia i
istnienia
Zdrowy – nie doceniasz
Chory – przeceniasz
Świat ciągle ten sam, banalny motyw
‘ja’
Ktoś inny winien jest, mówię
‘ludzie’
To oni brudzą cały raj
Zawodzisz się kolejny raz i cierpisz
Powtarzasz – nie dam się
Milczysz – trzeba jakoś żyć
Chcesz ideałów, które nie istnieją
Chcesz idealnego świata
Pozbądź się ludzi.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.