Życie to jest podróż II
sequel wiersza z 25.06.2020 r.
Już tyle lat jestem w mojej wiernej
lokomotywie
od stacji do stacji zwiedzam życia różne
okolice
patrzę na świat przez jej okienko jakby
bokiem
lecz z roku na rok bardziej zmęczonym
wzrokiem
i coraz mniej się wszystkiemu po drodze
dziwię
uważam jedynie na liczne rozjazdy i
zwrotnice…
Na peronach ludzie wsiadają w pośpiechu
ktoś zapowiada mój pociąg bez uśmiechu
a ja pamiętam każdy przystanek
jak się miasto na szlaku odzywa
czy to noc zapada czy poranek
jadę wciąż przed siebie choć torów
przybywa
jutro kolejnej podróży nadejdzie nowa
pora
księżyc w pełni pozdrowienia śle od
semafora
***
Tyle lat jadę aby dotrzeć do upragnionego
celu
bo wtedy słońce zapuka do mojego okienka
nadejdzie z moją ciuchcią pożegnania
czas
zanim do zajezdni odjedzie w stan spoczynku
a potem bezradna pocięta zostanie na
złom
jeszcze wyruszę na trasę może ostatni
raz
i gdy wyjadę na koniec z najdłuższego
tunelu
dotrę do stacji na której szczęścia nie
ubywa
i się nazywa
TWÓJ DOBRY SPOKOJNY DOM
Komentarze (19)
dziękuję wszystkim za komentarze
Jestem pod wrażeniem. Mądre rozważania. Doskonałe
porównanie życia do podróży, pięknie przedstawione.
Pozdrawiam serdecznie Maćku:)
Piękny, pogodny i z zadumą napisany wiersz. Podoba mi
się ta podróż przez życie, każda stacja to nowe
doświadczenia, które tworzą naszą własną historię.
Bardzo udany wiersz!
całkowicie zgadzam się z Twoim słowem i przesłaniem
perony chwil życia
pozdrawiam
Życzę Ci, byś jak najszybciej znalazł tę wymarzoną
stację i cieszył się na niej szczęśliwą końcówką
podróży.
Witaj,
sympatyczne, pozytywne wersy.
Wszyscy marzymy o szczęśliwym zakończeniu podróży
życia.
Pozdrawiam z uśmiechem /+/.
Podoba mi się ta refleksja.
Tyle czasu spędzamy właśnie w drodze - w pociągach,
autobusach, tramwajach...
Ja co prawda jestem juz ponad tym, ale dobrze pamiętam
z jaką ulgą kierowało się potem kroki do domu.
Zamyślona pozdrawiam serdecznie Macieju :)
Póki żyjemy, jesteśmy w drodze.
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj Maćku:)
No ja do pracy dojeżdżam już przeszło 30 lat
pociągiem.Zatem prawie jak maszynista:)
Pozdrawiam:)
Życie to podróż w nieznane. Cały czas towarzyszy nam
przemijanie. Z nadzieją wędrujemy, nie znamy kresu
wędrówki. Pozdrawiam z podobaniem. Ślę moc
serdeczności:)
Bardzo ładnie:)
Pozdrawiam:)
Optymistyczne zakończenie :)
Tyle lat jadę aby dotrzeć do upragnionego celu
bo wtedy słońce zapuka do mojego okienka
nadejdzie z moją ciuchcią pożegnania czas
Przestrzeń to życie
życie jest podróżą i niech trwa jak najdłużej.
Czas przewyższa przestrzeń.
Czas to przyszłość- życie wieczne, wierzę, chcę
wierzyć że tam jest życie, i Oni- ich kocham.
Przestrzeń to nasze życie- od do.
Z datą urodzin i śmierci.