życie zapomnienia

Nie pamiętam, przepraszam. Będę żałować zapomnienia.
Kiedy odejdą wspólne dłonie. Kiedy wpiszą się w obcą powieść.

Nie pamiętam, przepraszam. Będę żałować zapomnienia.
Kiedy odejdą złe twarze. Kiedy pojawią się na nieznanym obrazie.

Nie pamiętam, przepraszam. Będę żałować zapomnienia.
Kiedy ucichnie kapryśna muzyka. Kiedy zagłuszy ją cudza panika.

Nie umiem pamiętać, by pamiętać, by żyć bez zapomnienia.
Nie umiem pamiętać tego, co ma pamięć nie chciałaby w sobie zmieniać.

autor

MaRyLiN

Napisany: 2007-10-02 Dodano: 2007-10-02 19:50:05

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie