Życiem pokonana zwracam się do Boga

Przyjaciołom, którzy odeszli...

Miotam się miedzy śmiercią a życiem,
przykuta do ziemi, jak pies łańcuchem do budy.
Walczę o ideały, o przyjaźń i miłośc.
Ścięta jak trawa kosa padam, za słaba na wygraną.

Ty nie chcesz swą Boską ręką, uchronic mnie od ciosu
Czy jest to kolej losu, czy Twoja wyraźna wola?
Doświadczasz mnie każdego dnia w wyrafinowany sposób
Jestem wybrana? czy to zwykła człowieka dola?

Zrywam łańcuchy, nie pogodzona z losem,
zdecydowałam oddac dług należny stwórcy.
Padam na kolana, zginam kark przed tobą...
Śmierc mi zamknie oczy swoja trupia reką.

i pustce, która została...

autor

aurora19

Napisany: 2009-07-18 Dodano: 2009-07-29 11:17:03

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie