Życiorys Polki
Przed tygodniem, po ciężkiej chorobie zmarła Koleżanka prowadząca Sekcję Literacką.
Nie mogla wybierać, gdzie ma się
urodzić,
mówić się uczyła, powtarzając pacierz.
Poznawała kraj, gdy uczyła się chodzić,
dzięki mamie wiedzieć słowo macierz.
Minęło wiele lat przy książkach
spędzonych,
poszukiwaniu czym może być sens życia.
Dzisiaj już wie, że nie był to czas
stracony,
a nauki pobrane mają pokrycie.
Poznawała także inne, obce kraje,
ich język, kulturę, wiarę, obyczaje.
Niektórych tak jak polską historię
wielką
pojęła więc, kim jest; polską europejką.
Te strofy powstały, kiedy jeszcze żyła, ale była w szpitalu.
autor
molica
Dodano: 2016-10-08 09:02:24
Ten wiersz przeczytano 1401 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
smutny poruszający ...ładnie z Twojej strony że
uczciłaś w ten sposób odejście Koleżanki...
pozdrawiam
smutno no bo choć to natura czy przypadek nie wiadomo
dlaczego z góry nie jest zatrzymywany
Piękny wiersz wzruszający Pozdrawiam
+++ :))
Piękny wiersz, wzruszający gest upamiętniający kogoś
kogo warto pamiętać.
Pozdrawiam
Wiersz bardzo ładny i mądry .. tylko Ci co tu żyją ..
szukają w większości pracy za granicą .. bo tu niby
3/4 etatu a robią po 12 godzin za 1470 zł i wszyscy
wszystko wiedzą i mówią że jest oki .. to rzeczywiście
Polska europejska ..
Byłem w Chorwacji w miejscowości Św , Ivan i rozmawiam
z Afrykańczykiem.. który zamieszkuje w Niemczech
pracuje jako elektronik ..pytam ile zarabia
miesięcznie ..odpowiedział 4800 Euro pyta mnie .. a ty
ile zarabiasz ja odpowiadam byłem górnikiem pod ziemią
.. i mam 800 euro na polskie on pyta czy na dzień
odpowiadam na miesiąc i zaczął się śmiać.. powiedzcie
kto tu jest murzynem ..czyli Afrykańczykiem .. no
właśnie ha ha ha .. taka jest nasza Polska Europejska
rozebrana z dobra narodowego ..
Pięknie uczciłaś. Wiersz porusza.
Warto mądrze żyć.
Pozdrawiam Molico.
Bardzo Ci dziękuję,za odpowiedź.Z wielką przyjemnością
przeczytam wiersze i recenzje.Nie śmiałam
proponować,ale uważam,że podanie imion i nazwisk,
umierających poetów to hołd złożony,tym wszystkim
ludziom którzy całe życie poświęcili poezji.Myślę że
tyle choć od nas się im należy.A może wypowiedzą się
na ten temat i inni Bejowicze.
Życie jest takie jakie jest...ale my musimy zyc dalej
.
Wzruszyłaś...
Pomilczę molico...
Pamięć to wszystko. Pozdrawiam
Wzruszająco...
Życie jest takie kruche...
Wieczny odpoczynek, .., pięknie, że piszesz ku czci
jej pamięci.
za anną... pozdrawiam