ZYCIOWA PRAWDA

nie zapomnij, prosze...

W krainie pustych namietnosci uniesien..
W dolinie glebokich, pustynnych granic idealu..
Na przestrzeni niezmiernego ogromu wlasnych mysli..
Rwacego wodospadu pragnien..
Zgubilam sie szukajac spelnienia jutra..
Chcialam ujrzec ruch trzepoczacych skrzydel wazki,
Dotknac wiatru, ktory muska me skronie,
Myslalam, ze bede mogla poczuc niespelniony sen..
Zatrzymac pedzacy zegar czasu mlodosci..

Zrozumialam jednak, ze w wawozie niedogonionych marzen,
nie da zyc sie tak, by nie uronic ani jednej, slonej lzy...
Kochac bez zauroczenia,
Mierzyc miara nienawisci,
Milosc wazyc na szali zycia..
Zrozumialam, ze nie mozna utkanac na stale w samotnosci odchlani,
ze potrzebuje towarzystwa duszy Twej..
Bym znow mogla zatrzymac ruch skrzydelek koliberka,
spijac slodycz jego nektaru...
Bedac przy Tobie cala soba....

Tobie-->Ewelina

autor

ewelina-plewa

Napisany: 2008-04-19 Dodano: 2008-05-03 20:50:33

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie