Zza siebie

Na szerokiej fali
pośród zmysłów burzy
jakżeś my są mali
w ciągłej swej podróży
życie w naszej dłoni
wraz z półmiskiem menu
oddech wiatru w skroni
jakby po staremu
biegnę dziś przed siebie
z myślą absolutu
jestem prawie w niebie
spokój od wyrzutów
wolna choć kamienna
życiem przesiąknięta
pamięć ma brzemienna
tak się zwie zachęta

Na odwiecznej toni
jasność blaskiem słoni
spójrz ziemska duszyczko
czy też biegniesz do niej

autor

Aneta

Dodano: 2004-07-14 18:53:16

Ten wiersz przeczytano 1420 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie