Nick sam mówi za siebie Zwyczajny człowiek Zwyczajny człowiek na rozdrożu stał,z e smutkiem w oczach spogladał wstecz,na życie które przpłynęło mu między palcami.Dziś stoi i widzi w oddali malutkie swiatełko ale nie wie czy dane mu będzie do niego d
pięknę są chwile gdy czas się zatrzymuje:)
No, cóż życie przemija, ale serce pragnie...
Nie ma już świętości na tym...
Piękny wiersz! Urzeka romantyczny...
Trudne, egzystencjalne pytanie. Niektórzy...
Życie pełne serca... tytuł i puenta zarazem....