294 Grawitacja
dla Ciebie...
kiedy rozpościerasz niebiańskie
skrzydła emanujesz blaskiem
rozdajesz siłę
i boską dłoń cudownym dotykiem
skroń chłodząc
kiedyś chciała odejść
usłyszała serca szept zabiło
jak dzwon poruszyłeś wrażliwość
jednym słowem
czy jeszcze chce nie wiem
im bardziej jej
tym mniej
tumany kurzu widzę
wciąż nowe nadchodzą
unosi niewinne myśli ponad
a one osiadają na skrzydłach
grawitacja robi swoje
Komentarze (59)
Fatamorgano
e tam...
pozdrawiam:)
Pięknie, choć żal tych zakurzonych skrzydeł.
Pozdrawiam serdecznie :)
Smutkiem powiało, słowo pisane ładnie zabrzmiało.
Serdecznie Beatko.
;)
refleksie
dziękuję
pozdrawiam serdecznie
Beata:)
Beano..jak zwykle u ciebie w ciszy posiedze
dłuzej...fajnie sie czyta twoje wiersze.
Zosiu
bardzo mi miło
pozdrawiam
Elenko
dziękuję:))
Aniołom w ostatnim czasie nie jest łatwo "strząsnij
pył, wyjdź z cienia rozpostarłszy skrzydła.
Pokaż światu, głównie sobie, jak cię nie doceniał" -
autor, niejaka Elena Bo
/im więcej ciebie tym mniej/
Marylko
bardzo dziękuję za poczytanie
pozdrawiam serdecznie
Ładnie :)
krzychno
czasem fantazja poniesie
:)
świetny wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
świetny wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
świetny wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
Piękny z uczuciem napisane słowa.
Pozdrawiam ciepło :)