Babcia boska

Babciu boskiej wyobraźni
z ukrytego przed zakusami synonimów apokalipsy
domu na Kamiennej 59,
dziś z wejściem przez piwnice.
Dzięki Tobie nie spuchłem
rozkładając wygodnie w rzeczywistości.
Meretrix przestała się obnażać,
Lucyfer mizerny pan wziął nogi za pas,
później ubierał długi płaszcz.

Głębokie odrealnienie ofiary losu,
nie tak to miało wyglądać,
Pogróżki, ciosy rózgą,
podejrzane lekko biczował się
nieuk za
śmierć codziennych pobudek.

Mocno gazowana pepsi z brudnej butelki
bąbelki nie uciekają przez usta,
dmuchają się niestrawione balony, atakują mózg,
secesyjne fikusy i smok z żelazka bez duszy odpierają atak.
W zielonym pokoju nad pralnią
zawsze było bezpiecznie.

Babcia Danusia cierpiała
może nie tak boleśnie jak Chrystus za nas,
ale dłużej, za mnie?
Przez białe bandaże sączyła się wiecznie krew.
Rany na pól nogi nigdy
nie przykryła skóra.
Krasnal Okruch mały Judasz, bezwzględnie zrywał ją
o świcie nawet w niedziele.

Dla mojej babci od mnie
Order Orła Białego, zasług jest więcej.
A Gnozidołek* siedzi i zawija te sreberka,
twierdzi z całą swoja pewnością na dnie
że to on sfabrykował wszystkich,
których kocham i nie tylko.

Dla Babci Danusi. *Gnozidołek istota demoniczno-schizofreniczna, którą znam od wielu już lat.

autor

Krzysztof Frydrych

Napisany: 2017-08-25 Dodano: 2017-08-25 14:27:31

Ten wiersz przeczytano 1357 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie