* * * (bejowym wieszczokrytykom )

Czytam miażdżące autorów krytyki, w innym miejscu dziesiątki- setki głosów pod rymowankami i najbardziej dobijające: "X, Y , Z na tym portalu to poeci (mnie- nie ma!) a reszta..."

Bolało
Bom sądził że talent mi dano
A wszystko co obce doskwiera
Bo przecież
Ten wierci nie daje spokoju
I korci bym pisał jak teraz
Sądziłem
Że jak w przypowieści go trwonię
Lenistwem milczeniem wciąż grzesząc
Chcąc nie chcąc
Pisałem lekuchno na skrzydłach
To znów jak po grudzie na pieszo

Aż nagle
Spotkałem tak wielu co w drodze
Na Parnas są zawsze na czele
Ci miażdżą
Krytyką lub milcząc wyniośle
A treści w tym jest tak niewiele
Z zamiarem
Jedynym by zasiać zwątpienie
Dać octu do picia goryczy
Tymczasem
Nadzieję mi dali na spokój
Tu ktoś się troszeczkę przeliczył

Bo jeśli
Prostaczkiem jestem beztalenciem
To cierpieć i tworzyć nie muszę
I świat mogę widzieć w kolorach
stubarwnych nie poezji różem
A tamtych
Zostawię by szarpać za wiersze
Wyniosłość ich mogli krytycy
Jeżeli
Coś znajdą; sęp i Prometeusz
To para, tu: odejdą z niczym

Tak więc- na luzaczku bo- nie muszę... I nie czekajcie na komentarze- ktoś zadbał, bym nie musiał się męczyć ich wpisywaniem...

autor

Bałachowski

Napisany: 2008-03-25 Dodano: 2008-03-25 19:30:01

Ten wiersz przeczytano 1291 razy

Oddanych głosów: 65

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Wesoły Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie