Biale roze na grobie

Rodzice moi stracili swojego pierwszego syna Wojtka,gdy mial roczek spoczal w mogile zimnej i glebokiej.Rozpaczali i tesknili za nim przez cale zycie.

Żałobny ogień żywiąc się śmiercią
plonie dziś blaskiem życia wiecznego
szalejący wicher nad grobami się unosi
łamie drzewa gasi znicze na cmentarzu
opadają liście na groby niemowląt
co matki wczoraj do serca tuliły

Duchem Świętym płonie dzisiaj ziemia
przebudziły sie pomniki Aniołów
białe róże na grobach niemowląt
lśnią jak diamenty w blasku nieba
płacz matek przenika wszechświat
ich myśli łączą się z uśpionymi na wieki

Jesień otula groby niemowląt
wiatr pieśń żałobna nuci bez końca
jest pełna wspomnień bólu i tęsknoty
dusze zbudzone słuchają kwilenia
cichy lament bezbronnych istot
tonie w atramentowej nocy

Na mogiłach gasną znicze
wiatr zdmuchuje iskry krwawe
niebo rozświetlone milionami gwiazd
wśród nich księżyc jak perła jaśnieje
łzy zaklęte na ziemie wylewa
na groby niewinnych co tam spoczywają
i zawsze czekają na modlitwy

Chmury pędzlem wiatru malowane
pędzą ku ziemi w pospiechu
wiatr gra ostatnie żałobne melodie
duszom uwiezionym w krainie milczenia
niech spoczywają w spokoju na wieki

Diament róż i księżyc perłowy
to hołd złożony niewinnym Aniołom
życie na ziemi przemija powoli
wszechświat nie zna zagłady istnienia
w przejawie wszelkim ,w każdej postaci
wszystko na świecie tylko się zmienia


Tesss Perth- Bedford,3o.1o.2oo9r.

autor

Tesss

Napisany: 2009-10-30 Dodano: 2009-10-30 10:11:42

Ten wiersz przeczytano 2495 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie