Bieg...w spełnienie

...podążam przez życie co­raz mniej idealne- wciąż się sza­mocę - biegnę szu­kając spo­sobu na metę...kiedyś ją przekroczę...

.

Jak się po­ruszać, by nie stra­cić zbyt wiele...jak dotykać marzeń, by życiu nadać sens...nie ma nic cenniejszego niż bieg dla samego siebie...



Tak bezustannie
naprzód wciąż pędzę,
nie słucham braw już
sił zaoszczędzę,

w tym maratonie
końca nie widać,
bo jest potrzeba
dłoń komuś podać,

zanieść nadzieję
dotkniętych pechem,
słowa pociechy
wsparte uśmiechem,

nie dla korzyści
i nagród wielu,
nie dla wiwatów
i wzniosłych celów,

lecz dla lepszego
losu człowieka,
warty wysiłek
gdy wsparcia czeka,

biegnę po jutro
i co otwarte,
w sercu zaś niosę
uczucia zwarte,

czasem upadam
jak to kobieta,
myśl wiatrem chłodzę,
w rodzinie meta.

Biegnę szyb­ko- tracę oddech...idę wolno- tracę czas.

Autor: Halina53
10 listopad 2017, Schechingen

Biegnij do ce­lu tyl­ko po prze­tar­tych szla­kach, zawsze poczuj bez­pie­czny grunt pod nogami...

autor

Halina53

Napisany: 2017-11-10 Dodano: 2017-11-10 12:59:05

Ten wiersz przeczytano 5289 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie