Bieszczady

Ja w pamięci mam dotąd twych oczu ciepły błękit
i burzę jasnych włosów na wiosennym wietrze.
Słyszę jeszcze w oddali jakieś słowa piosenki
i śmiech rozpraszający nagrzane latem powietrze.

Srebro gwiazd przebijało dach naszego namiotu,
kiedyśmy zasypiali w miłosnym odrętwieniu.
I setki naszych marzeń zrywały się do lotu.
Śniło się nasze życie w tym słodkim zapomnieniu.

Gdzieś tam na świt czekały odległe połoniny,
spowite mgłą poranną jak delikatnym szalem.
Patrząc na nasze szczęście przystawały godziny
i czas przystawał w miejscu, i było tak wspaniale.

Pośród bieszczadzkich szczytów rodziliśmy się rano,
odurzeni słodkawym znad łąki aromatem.
Dziś brak mi tych zachwytów i marzę by mi dano,
jeszcze raz brodzić boso w tak chłodnym Wołosatym.

autor

staryhotel

Napisany: 2014-12-16 Dodano: 2014-12-16 10:59:53

Ten wiersz przeczytano 1079 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie