W błękitach ostępu
płynę w morzu pamięcią
rozklejam dni na części
każda chwila jest jakby
motylem. dreszcz słałeś z iskrzących
oczu
przemierzam letnie świty
w nich głos twój znamienitym
taktem na jeszcze. pierwsze
już były muskania by żar otoczył
fruną wieczory mgławe
jakby los chciał się bawić
chowa w przestworzach. może
dopowie gdy czas paproci kwiat ześle
unoszą myśli leśne
samo się nie przyniesie
miłosny błysk nad wszystko
odszukać pójdę tam skąd żeśmy przyszli
wtedy
ciebie odnajdę
autor
Rozalia3
Dodano: 2022-05-01 08:13:33
Ten wiersz przeczytano 1361 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Dziękuję serdecznie beano za odwiedziny i słowa pod
moimi wierszami:)
Pozdrawiam Cię bardzo ciepło i życzę miłej niedzieli:)
z pewnością serce poprowadzi
jak zawsze z podobaniem
Rozalio
:)