Bukiecik
Ku pamięci tej, którą kochałem...
Mam miętę, stokrotkę i trawki dwie.
Zerwałem błękitu i zieleniny.
Tak powstał bukiet barw.
Zalśnił płomieniem pięknych lat.
Ale to nie jest to...
Dodałem koniczynkę, pozornie zwiędłą.
Wiążąc ją, odżyła, odzyskała woń.
Róże? Zwiędły, widząc ją.
Jak to...?
Ptaki umilkły, słysząc to.
Zazdrościły.
Koniczynka, bukiet i moje lato...
...które znam na pamięć.
To jest to!
...a miłością moją pogardziła
autor
Osa750
Dodano: 2009-12-10 00:16:44
Ten wiersz przeczytano 933 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Niestety to boli.Cel inny a skutek przykry, wszystko
przeminie, zostaną tylko kości
"Mam miętę, stokrotkę i trawki dwie.
Zerwałem błękitu i zieleniny."
Te wersy mnie uwiodły.
Pozdrawiam
Okrutna chwila,
wibijająca godzina...
Czekasz na ukochaną,
myślisz o pocałunku z nią...
W jednej smutnej minucie,
ginie serce przez ukłucie...
Lecz skieruj swoje nogi,
na las bogaty i zielony...
Tam,ktoś czeka za drzewem;
lecz teraz jej nie dosięgniesz...
K.T.
Podziwiam,pozdrawiam i przepraszam,ale znikam,pa...