Być celem
Na cmentarzu niespełnionych marzeń
ktoś mi ciągle znicz nadziei pali
słyszę szepty rozmodlonych oczu
wypełnione światłem zmartwychwstałym
więdną kwiatem pobielałe grusze
w klękających przed Obliczem sadach
one przecież także mają duszę
to zaleta jest czy może wada
tak jak nie ma nieszczęść nieskończonych
tak kalectwo trwania umrzeć musi
noc się skończy po niej dnia nie będzie
potem wszystko do niebytu wróci
na cmentarzu niespełnionych marzeń
znicz nadziei zgasł umarły oczy
jestem celem do którego serca
niepojętość zmartwychwstania kroczy
autor
Mirosław Madyś
Dodano: 2022-11-01 21:20:40
Ten wiersz przeczytano 1115 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Smutna refleksja w ciekawym wierszu.
Pozdrawiam serdecznie.
Poruszająco...
Pozdrawiam
Ciekawa refleksja, bo rzeczywiście marzenia to
niekończący się ciąg
Piękny i poruszający bardzo.
"Cmentarz niespełnionych marzeń i zgasły znicz
nadziei"
brzmi bardzo smutno,
w tym pięknym wierszu.
Pozdrawiam serdecznie.
Refleksyjnie i na czasie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie napisany wiersz.
Nie ma zmartwychwstania, ale
Głos mój i szacun jest twój!!