CEKINOWA RZEKA

Chorując...

Kiedy odpływam od jawy
senną, cekinową rzeką,
przestrzeń się jasna otwiera,
choć ciemność klei powieki.

Myśli splecione w węzeł
zostały na drugim brzegu,
podświadomość steruje
moim bezwolnym ego.

W niesamowitym świecie,
zmieniają się pejzaże,
na migotliwej tapecie
najdroższa z wszystkich twarzy.

Uśmiecha się promiennie,
zdrowie i wiosnę wróżąc,
wyciągam ku niej dłonie,
oszołomiona podróżą.

Nagle we mgle się gubię,
szalone majaki w głowie,
gorąca fala przykrywa
ciało zmęczone chorobą.

autor

Biala dama

Napisany: 2012-03-02 Dodano: 2012-03-03 12:26:11

Ten wiersz przeczytano 1855 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie