* Chodż pokażę Ci niebo...

Rozmarzone obłoki

zaprzęgnę obłoki jak białe konie
do marzeń karety złocistej
i po błękicie gdzie słońce płonie
w miłości rozpłynę się czystej

wiem że tam błądzą tęsknie twoje oczy
wśród gwiazd gdy noc zamknie dzień na klucz
i chociaż rosa smutek czasem zmoczy
to serce pełne ciepłych uczuć

westchnieniem spokój kołderką owinie
na drodze mlecznej zrodzą się sny
ja siódme niebo zawieszę na linie
wyczaruję same dobre dni


nie będzie strachu ufność drogę znajdzie
miłości ogień płonąć będzie
przeniknie dusze jak świt w blasku wzejdzie
wierność dobrocią zdobędzie


hen tam wysoko błądzą moje myśli
na nieboskłonie w zachwycie drżą
i na ten adres liścik do mnie wyślij
na wspomnienie usta moje wrzą



/Diana Wanda Molik / 04.01.09

Czasami warto pomarzyć, wysłać myśli hen wysoko ku białym czystym obłokom...

autor

Wanda Molik

Dodano: 2009-01-05 13:19:07

Ten wiersz przeczytano 2235 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie