CMOKAJĄCE SERDUSZKA

księżyc w berberyjskie okno
z pajęczyn rozdartych patrzy
ptaki dzioby skryły w piór zacisze
w szmery spadających liści
szept wchodzi deszczem tłumiony
cisza ciszę ucisza przejęta

czy kochać można więcej niż można
niedźwiedzia wierność przysługą
cofa zegary niespokojnie
przywraca gwiazdę powiernika snu
sfalowany obraz domu w całunie

czy grzech jest w nim?
światłem był migotało ciepło
zatrzymane w mglistym trwa
a ściana słona urwana
i tylko
cmokające serduszka sumienia

widzą całe życie
zwrócić przyszłość
apelacja

wehikuł
w błękitach mknie
/UŁ/


koplida:) ok zgadzam się, przeniosłam- daje ciągłą myśl a nie zmienia nastroju.
Dziękuję za uważne czytanie. Pozdrawiam ciepło Wszystkich i dziękuję za komentarze:):):)

napisany 21.09.2009 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2009-09-21 19:36:39

Ten wiersz przeczytano 967 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Toniczny Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie