Czasoprzestrzeñ

co innego pozostawić przeszłość i żyć dalej, kiedy
duszy i tak ciężko. +

Piękna miniatura.
Pozdrawiam serdecznie :)

Czasoprzestrzeń duszy - istnieje taka przestrzeń.
My sami znajdujemy się w czasoprzestrzeni, jesteśmy
więc czasoprzestrzenni:)
Pozdrawiam.

Dziekuje Ci serdecznie za polskie znaczki:)

Ciekawa miniatura, ujmująca etap zagubienia oraz
odnalezienia.


Popraw sobie polskie znaki:

zatracona
w czasoprzestrzeni myśli
zamyka rozdział
dysfunkcjonalnej przeszłości

zanurzona w czasoprzestrzeni duszy
powraca do żyjących
z zamiłowaniem serca


Pozdrawiam serdecznie. :)

Aniu, moglabym równiez napicac "pasja serca", jednak
nie przypasowalo mi w tekscie.

Nie jestem w stanie, jak juz nie raz pisalam, dodac
polskich znaków prócz trzech "ó,ś i ń"

Podoba mi się :⁠)

zzamilowaniem? czy może zzamiłowianiem? (a właściwie
low to miłość)

Refleksyjne skrzydlate myśli z podobaniem
przeczytałem, pozdrawiam ciepło.

Wracanie do przeszłości zakłóca teraźniejszość. Trzeba
cieszyć się z życia każdą chwilką, bo czas
nieubłaganie płynie, a my nie jesteśmy wieczni.
Pozdrawiam serdecznie :)

Czas zawsze przewyższa przestrzeń.
Przestrzeń to tu co teraz, nasze życie- od do.
Czas to nieskończoność, to życie wieczne. Non omnis..
A pamięćzawsze wraca- jak miłość co śmierć zwycięża.
Bardzo na tak.

Wiersz zgrabnie ukazuje zagubienie i odnalezienie się
w czasie i przestrzeni, podkreślając znaczenie
zamknięcia rozdziału przeszłości oraz powrotu do życia
z miłością w sercu. Tak to odbieram.
(+)