Cztery pory kochania

Gdy przyjdziesz niespodzianie, wśród skrzących płatków zimą,
wieczorem albo rano, prezentów mi nie przynoś.
Spójrz tak jak nikt nie patrzył i nie mów nic, bo słowa
mają zbyt wiele znaczeń, a jeśli już, opowiedz
o sobie i o świecie, przez życie wędrowaniu,
uśmiechnij się najcieplej nad filiżanką kawy.

Jeśli przybędziesz wiosną, słoneczny i figlarny,
będziemy wśród magnolii, spirei, złotokapów
szukać promyków szczęścia i rwać je bez pytania,
jak gdybym była pierwsza, tak jakbyś był ostatnim.
O zmierzchu, rozwiośnieni, rozochoceni majem
najdalszej z gwiazd dotkniemy, w ramionach twoich zasnę.

A może właśnie latem pojawisz się, gdy idąc
ścieżyną pośród maków, coś będę podśpiewywać?
Nie śmiej się wtedy ze mnie, zanuć ograny przebój,
biegnijmy ręka w rękę, radośnie, wprost przed siebie.
Narwij najsłodszych malin i karmmy się do syta
kochaniem, owocami, chcę wierzyć, że nie znikniesz.

Jeżelibyś jesienią miał z liściem w szal wplątanym
wpaść na mnie, zadeszczoną, w podszytym chandrą płaszczu,
to nie zapomnij przedtem wziąć z sobą parasola
takiego który będzie nas przed smutkami chronił.
A gdy już mi się ziścisz, to wyczytamy z oczu,
że czas, by iść we dwoje przez wszystkie pory roku.

https://www.youtube.com/watch?v=xQ9nogEFRWg

autor

Turkusowa Anna

Napisany: 2016-01-16 Dodano: 2016-01-16 10:22:57

Ten wiersz przeczytano 4447 razy

Oddanych głosów: 59

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie