dlaczego

na swoje pytania
Tylko Ty znajdziesz odpowiedz
na drodze zycia

Dlaczego - może dlatego, że wciąż chcemy czuć się
dobrze i wpadamy w stan hibernacji gdy stres jest zbyt
wielki? Podoba mi się wiersz. Pozdrawiam :))

Delikatnie, jak trzcina na wietrze... chociaż na
twardym gruncie osadzona. Recepty na całkowitą
stabilność jeszcze nikt nie znalazł. Jak zwykle u
Ciebie bardzo ładne metafory. Pozdrawiam Elu:)

"dlaczego wciąż się kołyszę" - Elu, może za duzo
wypiłaś?
hihiiiii...
Wybacz mi proszę moje wypaczone poczucie humoru:)
Kiedys skomentowałem bardzo smutny i osobisty wiersz
(nie na tym forum) zdaniem typu "świetna satyra,
uśmiałem się strasznie"...ta Pani poetka wciąż mnie za
to nienawidzi:((
pozdrawiam.

Nasze życie często opiera się na pytaniach na które
nie potrafimy odpowiedzieć ale gdy poczujemy grunt
szybko się dźwigamy.:)))

Tak to już w życiu jest - jak widzi się, co chce się
widzieć, to lądowanie na twardym gruncie nieuniknione.

Doskonale ujęłaś Elu:))

Piękny wiersz. Kołysanie kiedyś ustanie.
:)

wciąż zadajemy pytanie "dlaczego" Pozdrawiam

czasenm nie ma rady, życie huśtawką jest, bardzo ładny
wiersz, pozdrawiam

wiatr dmucha, rozgonił ciszę
a ja się kołyszę
Pozdrawiam serdecznie

Wiersz płynie, jak różowy obłok, choc pytania w nim
trudne i często bez jednoznacznej odpowiedzi - krążą w
przyrodzie, wtapiają w grunt wraz z człowiekiem.
Pozdrawiam!

Pieknie, intrygujaco:)
Pozdrawiam.

Nic nie jest czarne i białe,
lecz szarością czasami nam daje
zbyt po oczach, by obłok różowy
mógł rozluźnić życiowe okowy.

wiele zadajemy pytań, nie zawsze znajdują się
odpowiedzi...

intrygujący...