Do poety

- Poeto, wierszyk już spłodzony? Natchnieniem weny wypieszczony?
- Tak już gotowy, by zawrócić wszystkim głowy. Dałem popis talentu... wyszedł zmysłowy, bajeczny, kolorowy! Puenta zniewala, powala na kolana.
- Ale zaraz... o czym jest ten wierszyk?
(Poeta żywiołowo odpowiada i treść w twórczym ferworze... zachwala).
- A reakcja czytelnika?
- Drogi panie, gdy wena nastaje o takie rzeczy mnie nigdy nie pyta!
- Tak więc, płodzisz bez umiaru, nie lękając się nadmiaru?
- Płodny ze mnie jest poeta... szybko piszę, przecież to są dla mnie wiersze... tworzę dla siebie i to jest najważniejsze! Kto poecie zabroni?
- Nikt się nie ośmieli... lecz zaczekaj, aż przejdzie cię dreszczyk, gdy czytelnik wypowie się pierwszy... bez niego nie żyje żaden wierszyk! Nawet ten najlepszy!
Bądź zatem wdzięczny za każdego czytelnika, bo szuflada wierszy nie czyta...

- Och! Proszę nie odchodź! Mój wierszyk... który jest najlepszy?
- Nie wiem... proszę zapytać czytelnika, jeśli... ów jest i pana wiersze czyta...

autor

Larisa

Napisany: 2023-10-19 Dodano: 2023-10-19 22:37:42

Ten wiersz przeczytano 1922 razy

Oddanych głosów: 57

Rodzaj Satyra Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie