Dobro do nas wraca

Przeczytałam wiersz Bronisławy Piaseckiej "Dziękuję ci dziecko" i wrócił tamten dzień. Jeżeli nie zanudzę, to zapraszam na chwilkę, do lektury:)

Zdarzenie sprzed dwudziestu ośmiu lat,
a tkwi we mnie, jak kamień węgielny.
Gdy wspominam tamten dzień, marzę, że była to prawda.

Wracałam do domu z moją córeczką.
Było zimno, więc chciałam jak najszybciej
dotrzeć do przystanku autobusowego.
Mijałyśmy właśnie Bank PKO, już miałyśmy przechodzić przez jezdnię, gdy dziecko ścisnęło mnie za rękę i wyszeptało:
-Mamuś, dajmy temu panu pieniążka, on
tak smutno patrzy.
Miałam ostatnie dwa złote, za które chciałam kupić pół chleba na kolację.
Samotnej matce z gromadką dzieci, nie przelewało się, więc każdy grosz się liczył.
-Celinko, musimy kupić chlebek, bo będziecie głodni, a ja mam tylko jeden pieniążek.
-Mamuś, ale daj dziadkowi, bo on też jest głodny.
Jak miałam dziecku wytłumaczyć, że nie mogę tym razem, podzielić się z biednym, bo będę biedniejsza od niego.
Przeszłyśmy przez jezdnię, a moje dziecko
uparcie prosi o pieniążka.
Nie miałam zamiaru ustąpić, ale gdy córcia cichutko wyszeptała:
-Mamuś, a jak to jest Pan Jezus?
Wierzcie mi lub nie, zrobiło mi się wstyd, że moje dziecko ma większe poczucie dobra niż ja.
Dałam jej te nieszczęsne dwa złote, a ona, nie patrząc na samochody, pognała jak na skrzydłach, aby dać starszemu panu
tego wyżebranego ode mnie pieniążka.
Wracała taka radosna, że nawet i mnie, udzielił się jej nastrój.
-Pan powiedział, że będzie się za mnie modlił, wyszeptała mi na ucho.
Dojechałyśmy do domu, obydwie szczęśliwe, a tu na nas czekała wielka niespodzianka.
Listonosz przyniósł przekaz na 500 zł od mojej Teściowej, która nie darzyła mnie sympatią, bo z jej synem, mieliśmy tylko ślub cywilny, więc nie traktowała mnie jak synowej i chociaż od ślubu, minęło kilka lat, to była to pierwsza pomoc finansowa z Jej strony.
Czułam się nieswojo, oglądając przekaz,
z wpisaną sumą.
Gdy z radością oznajmiłam dzieciom, że nie musimy się martwić o jedzenie, córeczka pociągnęła mnie za rękaw:
-A mówiłam, że to był Pan Jezus!

autor

Koncha

Napisany: 2016-07-21 Dodano: 2016-07-21 23:37:36

Ten wiersz przeczytano 1299 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie