Droga (bez) wyjścia (?)

Inspiracja notatkami ratownika medycznego, wezwanego do tragicznego zdarzenia z udziałem młodego człowieka.

Nawet nie ujrzał światełka w tunelu,
a może nie chciał go wręcz zauważyć
i do drzwi żadnych zapukać nie podszedł,
w ciemność się zaszył, nieufność odsłonił.
--
Myśli dręczące mu rozum plątały,
serce płakało z niemocy ogromu,
nadzieja dawno już poszła w niełaskę,
został samotny z cierniami bagażu.
--
Czarną firanką swe życie przesłonił,
zadumą okrył swoich myśli skrawek.
Nawet złudzenie jasności nie dało,
zgasło już wszystko, w przepastnej otchłani.
--
Nie umiał walczyć, scenariusz się skończył,
wybrał samotność, tę mroczną i wieczną.
Łkał niemym krzykiem, lecz nikt go nie słyszał,
to oczywiste, któż łzy cudze widzi.
--
W pełnym cierpieniu już oczy zastygły,
nie ma też życia, cisza w bólu krzyczy.
Tylko ptak czarny szybuje nad drzewem,
jakby chciał spytać, czemu to zrobiłeś?

autor

ElaK

Napisany: 2022-09-11 Dodano: 2022-09-11 13:01:58

Ten wiersz przeczytano 1162 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie