DYNIOGŁOWI

A, co to za odstępy mi się robią w
komentarzu?!...Cholewcia! Chyba już za dużo
wypiłem:))))

ZOELANDER! Będę Szczery (zresztą jak zawsze)! :)
Ja nad tym ubolewam! Mamy przecież tak piękną, bogatą,
rodzimą tradycję.
I to właśnie ją powinniśmy szanować, pielęgnować,
przekazywać następnym

pokoleniom. Halołin to nie nasze święto! Ale niestety,
pokolenie

"fejs-zbuka" jest zbyt puste i niedouczone, żeby to
zrozumieć..Zamiast

przeczytać ciekawą książkę, albo napić się wódki z
kimś inteligentnym i

oczytanym jak np. "JA" (wybacz mi tę
megalomanię..hihihii:) wolą pierdzieć w

fotel od kompa oglądając marne, skonfabulowane filmiki
epatujące durnotą,

pseudo-śmiesznym kiczem na jutjubie...grrrrr

Mam nadzieję, że nikgo nie uraziłem, ale takie jest
moje zdanie.
pozdraiwam!

dyniogłowi to zwyczaj który pomału i do Nas wkracza
pozdrawiam Jolu:)

Dobry i aktualny wiersz. Pozdrawiam

Bardzo aktualny na dzisiaj - trafiłaś, ciekawie
opisując obyczaj!!!
Pozdrawiam serdecznie:)

Lubię jak się palą świeczki w takiej
dyniogłowie,ładny.Pozdrawiam serdecznie

Oglądałam taki horror o dyniogłowych-brrr mocno i
straszliwie jak i klimat wiersza...

Ładnie trochę strasznie, pozdrawiam cieplutko

Wszyscy Świeci ich wystraszą.
Tak na prawdę sami podstraszamy się takim widokiem,
uczono nas tylko o aniołkach;)
Można czytać od końca.
PS. Wracam jeszcze do tego strachu, nie ma się czego
bać, należy z tego sie śmiać.

U mnie nie straszą.

tytuł wyjatkowo dobrany - fabuła znakomita -
gratuluję,

Buu...Fajny tytuł :))

Wiesz, oglądałam niedawno horror o dyniogłowym brrr...

i Ty też straszysz:)))

Postraszyłaś, tym razem po amerykańsku. Miłego dnia.

Znów jakieś zombie:))
Pozdrawiam, Jolu