dziewczyna z perłą
zakochałaś się patrząc na mój portret
z rozdartą rękawicą
przedzierałem się przez lata świetlne
prowadzony blaskiem perły
bo nie sposób rozpoznać się po śladach
kiedy szliśmy nie patrząc na siebie
a nasze cienie trzymały się za ręce
https://www.youtube.com/watch?v=UY8eMgEIfJY
autor
AS
Dodano: 2022-10-08 15:09:24
Ten wiersz przeczytano 4364 razy
Oddanych głosów: 71
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
Świetne wersy...
Tak, Dziewczyna z perłą...
"kiedy szliśmy nie patrząc na siebie
a nasze cienie trzymały się za ręce"
Witaj
Dojrzała poezja.
Gratulacje.
Piękny wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie :)
super napisane !
P.S 2 Słuchałam muzyki z filmu,
który kiedyś zrobił na mnie w kinie duże wrażenie z
doskonałą S.Johannson,
ale to dopiero później przypomniał mi się ten film,
dawno go oglądałam,
a wiersz przeczytałam ponownie z przyjemnością.
Dobrej niedzieli życzę, Jurku :)
P.S Do linku zajrzę, w wolnej chwili,
bo z pewnością ma związek z wierszem.
Wiersz kojarzy mi się z obrazem
J.Vermerra, jak zwykle doskonały Wiersz, a zakończenie
też niezwykłe. Pozdrawiam, z uznaniem Jurku.
wspaniałe zakończenie.
Piękny obraz, ale filmu nie widziałam, muzyka do filmu
też piękna, a wiersz zatrzymuje i intryguje swoją
tajemniczością...Pozdrawiam ASie :)
Spotkanie Tycjana i Vermeera w genialnym wierszu.
Oto bajka o stokrotce i ...?
Nie wiem czy wawelskim smoku, czy też kto inny był na
oku, ale z pewnością zostawił jakiś ślad, i mimo
upływu lat dręczy natura sumienie.
Nieco tajemniczy wiersz z zastanawiającą końcówką...
Podoba mi się :)
Bardzo, bardzo na Tak,
pozdrawiam serdecznie:)
Dobre!!
Głos i szacun jest twój!!!