Z Eratosfery
taką promyślność chciałaby w słowach
wyrazić z wnętrza że kiedy wreszcie
bywa z wieczora zamknięta w wersach
wielka tęsknota świetlno-powietrznym
unosi statkiem w nadżycia fale
z codziennych chwili w obwód zamknięty
z ich stroforamion wyrasta siła
tyś jak kapitan ona niezmiernie
uszczęśliwiona jest. i tak nie chce
wracać gdy brzask jej prawdę przeziera
chciałaby jeszcze choć raz to przeżyć
słyszy syrenę
budzik to sknera
autor
Rozalia3
Dodano: 2021-11-09 04:24:51
Ten wiersz przeczytano 1814 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Piękny wiersz. Zatrzymał na dłużej, szkoda tylko, że
ten budzik się wtrącił. Pozdrawiam :)
Budzik zawsze brutalnie sprowadza na ziemię
rozpraszając marzenia rzeczywistym porankiem...
Pozdrawiam :)
Piękny poetycki wiersz ze wspaniałymi metaforami. Całe
nasze życie to eratosfera, to plany i marzenia do
spełniania. Udanego i beztroskiego dnia z uśmiechem:)
To prawda, " budzik to sknera", ładne, refleksyjne
rozmarzenie, pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.
Pięknie, metaforycznie.
właśnie córkę wyrwałam z tej sfery, bo nawet budzik
nią nie wstrząsną, a czas do pracy...