Fotografie
Buzie uśmiechnięte, włosy rozwichrzone
zatrzymane w kadrze w mym pokoju wiszą,
dawno już robione stare fotografie
pozostały ze mną, koją serce ciszą.
Gdy chandra mnie brała, siły opadały
wtedy wasze buźki pomocne mi były,
kiedy uśmiechnięte szczęśliwe widziałam
o swej smutnej doli zaraz zapomniałam.
Takie życie matki gdy dzieci daleko,
tylko fotografie wasze wszędzie stoją,
co byłoby lepiej może mi powiecie,
mieć was tu przy sobie, czy daleko w
świecie.
Komentarze (17)
Puste gniazda- ptaki odleciały i smutek doskwiera.
Taka kolej rzeczy.
Wiersz ciepły w dotyku, tylko bym jeszcze poprawiła
płynność/ da się próbowałam/:)
Pozdrawiam ciepło
Największe odległości,
nie są przeszkodą dla miłości!
Pozdrawiam!