GDY ŚWIATŁEM RZEŹBISZ BARWY UCZUĆ

:)

drzewa oddychaja światłem
świt środkiem fali biegnie
zazieleniło lasem
brzozy szeregiem objeciem ogarnął
dzisiaj słoneczność prowadzi w zakola historii

tolerancją wybrzuszona wiarę złoci
przegląda trony razem z tabernakulum
stare wnika w nowotworzenie wrasta konarami
trwale w rozłozonych nenufarem sercach
zatrzymuje zawieszeniem

w rozpryskaniu kroplistym rozpełza wielobarność
błyskiem tropów przywrócenie praczka pierze lata
planty narosłe stożkami zacieniają ruch ptactwa
skrzydla prostując w rozmachu odpoczywa pałacowa zaduma

czekajac na rozpalone połksiężyce w liściastych kępach
noc oddaje czarne aby roziskrzyć
zabarwia się w nagłej erupcji
objawienie pulsowaniem tworzy amplituda
przerosty malują kolejne wytryski migotliwość

aby rozpętać wulkany rzeźbiąc zachłannie wodę
spadajac w kaskady czerwieni fioletów przywraca słodkość
by w woltyżerce dostojnej rozproszonych zakwitnąć
podziw penetruje piękno uklada w źrenicach
widowisko pluski i szmery w odgłosy tonów

muzyka odkryta nagle w otchłaniach duchowych
zmysły łącząc w ciszę magicznego scenariusza
spadające gwiazdozbiory w płynność wrzuca i pióropuszem
wybija tęczowe w bieli mgieł i wyrywa powietrze nim się karmi

malując fantasmagorię senną rzeczywiste wytłacza zjawiska
i odbita przystrojona rozpromienia w znanych krajobrazach
wierność świetlistą fontanną rzeźbi barwy uczuć Nasze
pamięć moja zachowuje Ciebie-zawsze



UŁ

napisany Białystok,17.08.2009 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2009-08-17 00:16:00

Ten wiersz przeczytano 985 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Toniczny Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie