Głębia
nie powstrzymasz łez wzruszenia
przy muśnięciu bratniej dłoni
wspominając o korzeniach
wśród rodzinnych ludzkich spoin
nie docenisz wschodu słońca
poszukując nocą wrażeń
zimną będzie myśl gorąca
jak niechciane tatuaże
nie przytulisz dobrych myśli
odcinając człowieczeństwo
jedni drugim tworząc wyścig
mgłę maskarad ścielą gęsto
nie uchwycisz z ust uśmiechu
odbitego w kropli rosy
bez tęsknoty do oddechów
oraz wspólnych stąpań bosych
nie zrozumiesz drogi czasu
gdy oddalisz się od siebie
z kilku przyjdzie wyjść nawiasów
złapać w płuca własny eden
autor
ikcesok
Dodano: 2021-06-12 11:40:00
Ten wiersz przeczytano 2638 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
super, dobrze dobrane metafory:)
Bardzo ładnie ujęta życiowa refleksja, pozdrawiam
serdecznie.
Dobry, głęboki wiersz wzbudzający refleksje
Zgadzam się trzeba z godnością cieszyć się z życia.
Mądry wiersz prowokujący do refleksji. Udanego dnia z
pogoda ducha:)
piękny i mądry wiersz, jestem pod ogromnym
wrażeniem...:) pozdrawiam
Godność człowieka. Szacunek.
Bo trzeba najpierw nauczyć się szanować siebie, by
szanować innych.
I jest granica której nie można przekroczyć, naruszyć.
Tam gdzie się zaczyna godność drugiego człowieka.
Jestem pod wrażeniem.
Ładne wersy, wzbudzające refleksje ale i zawierające
pewne życiowe wskazówki. Pozdrawiam serdecznie.
Wspaniały,poruszajacy wiersz.
Pozdzrowienia.
Pięknie i refleksyjnie napisane
Trochę jak recepta na życie, cieszenie się nim,
docenienie małych rzeczy.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękna recepta na umiejętność mądrego
traktowania otaczającej nas rzeczywistości.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego, udanego
weekendu :)
piękny wiersz skłaniający do refleksji
miłego dnia :)