Improwizacja

Ta roślina zasuszona i jej ułomność- jak trudno potem
improwizować.
Na zastanowienie wiersz.

Życie czasem przynosi rozczarowania. Trzeba
improwizować. Nie da się wszystkiego zaplanować.
Pozdrawiam cieplutko :)

Bardzo ciekawie :)

Czasem i my się gubimy, a wydawałoby się, że coś jest
na zawsze...
Pozdrawiam :-)

Refleksyjnie, a może nawet smutnawo?
Ślę uśmiechy :):)

Porcja smutku.
Pozdrawiam, Irisku :)

Ususzona roślina wycisza się.
Wraz z wiosną znowu się budzi,
by cieszyć się
pięknem jakie ją otacza.
Takie jest prawo przyrody.
Inaczej ma się to do ludzi.
Myślę, że Peelka mimo zawiedzionej miłości, wyjdzie z
marazmu.
Pozdrawiam serdecznie Mariolu.

Smutne dziś wersy i ta cisza taka wymowna. Pozdrawiam
serdecznie :)

Refleksyjnie i smutno jak smutne jest zamieranie
uczucia,
pozdrawiam serdecznie:)

Ano tak, tego kwiatu to pół światu i ...wspaniale
Mariolu, uściski :)

Skąd tyle smutku?
Pozdrawiam :-)

Powiew smutku wciska się w każdy zakamarek serca.
Pozdrawiam Mariolko. :)

Ta oaza spokoju może być wieloznaczna, to fakt, dziś
spokój jest szczególnie cenny...
Tak poza tym roślina z pewnością woli być tą żyjącą, a
nie ususzoną, to już nie jest ułomność, ale msz jej
śmierć, choć nadal jest ona obecna, niczym motyl pod
szkłem...
Pozdrawiam, Mariolko, z podobaniem dla wiersza.

Wersy zatrzymują i prowokują do refleksji. Niestety
zdarza się, że po chwilach wzlotu są smutne upadki.
Udanego dnia wypełnionego serdeczności:)

Refleksyjna improwizacja z podwójnym dnem...pozdrawiam
ciepło Mariolko.