Jabłko (po remoncie)

Podczas kopiowania w me ręce wpada szereg wierszy które po poprawkach zaczynają mi sie podobać. Pewnie ich nie pamiętacie zatem poczytajcie:))))

We wsi Parchy, gmina Wrzody choć tam wszystko anemiczne,
na drzewie starej Kozłowskiej jabłko wyrosło prześliczne.
Piło słońce z ranną rosą robiąc przy tym sprośne miny
chcąc pokątnie je przerobić na cukier i witaminy.

Skórkę ma złotą, błyszczącą, posturę godną szacunku,
poza tym spory ogonek wręczył los mu w podarunku.
Buja się na szczycie drzewa i do świata się uśmiecha.
Wróbel wczoraj je obrobił, ależ to była uciecha.

Deszcz je obmył, a wieczorem robak w nim wywiercił dziurkę,
dlatego że jest przepyszne, tak wystawił mu laurkę.
Szpak przyleciał, gdy spróbował wzrok z rozkoszy wybałuszył.
Gdyby mu nie smakowało wątpię w to, że by je ruszył.

Resztki zeżre pewnie świnia, taka jej w ogrodzie rola.
W końcu jak Stwórca wymyślił, użyźni kawałek pola.
Pestka, która w trzewiach przetrwa, wymieszana z żyzną glebą
wiosną dziarsko wykiełkuje i wystrzeli hen pod niebo.

Inne jabłka widząc z góry, jak z wdziękiem opuszcza świnkę
skręca zazdrość i finalnie mają przez to kwaśną minkę.
„Nas wycisną, lub ususzą, albo opchną na stoisku.
ludzie zeżrą, a ogryzek zgnije gdzieś na wysypisku.

Taki ten nasz los nikczemny, w końcu żadne to odkrycie,
tylko laski najpiękniejsze wiodą wystrzałowe życie”.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2024-02-23 Dodano: 2024-02-23 09:29:46

Ten wiersz przeczytano 687 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie