...Jesienna tęsknota...
Jesień już barwy swoje rozsiewa
Oczy me błądzą – nigdzie Cię nie
ma...
Czerwień wciąż z brązem przeplata się,
A ja Cię szukam – gdzie
jesteś...gdzie...?
Jesień u progu – wiatr zimny duje,
A moje serce Twego nie czuje...
Liście na drzewach barwy zmieniają,
Po niebie chmury bez celu gnają.
Twój obraz ciągle moim marzeniem,
Tylko się ukaż – ja się odmienię.
Dość mam czekania – liście
spadają,
Tęsknoty takty drzewa mi grają...
justyn
autor
justyn55
Dodano: 2007-09-15 08:48:52
Ten wiersz przeczytano 1914 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Wojownik światła wie, że żaden człowiek nie jest
samotną wyspą. Wie, że nie może walczyć sam.
Jakiekolwiek byłyby jego zamiary, zawsze potrzebuje
innych ludzi.
— Paulo Coelho Podręcznik wojownika światła
Tęsknie, jesiennie, nostalgicznie - tak w kilku
słowach mogę określić.
Jesien jest urocza,jak milosc ,ale faktycznie
spadajace liscie przywoluja tesknote...podoba mi sie
wiersz.
Tesknota,ktora przybrala barwy jesieni
jest jak marzenie niedoscigniona.Wiersz sercem pisany.
Jesienną melodię wygrywa ten wiersz, tęskną i pełną
barw.
tęsknota wpleciona w barwy jesieni,niesiona z wiatrem,
jeśli twa luba posłucha wiatru i to że się zmienisz
może ,powr€ci tęsknoty twa zguba.ładne
nostalgicznie, jesiennie, pięknie...
ciągle szukamy miłości gdzie Ona się ukryła mówi
ładnie wiersz.Wiersz dobry z wezwaniem i czekaniem