Jesienne stokrotki
wiersz gwarowy
Jesienne stokrotki
Połednie,ciemno
niebo się zasnuło.
Telo skąsi gmów
biołyk nad Hole naduło.
Słonecko tyz się
na niebie podziało
a dnia się zrobiyło
króciućko i mało…
Ino stokrotecki
jak zawse bielućkie
choć przy samej ziemi
nozecki króciućkie…
Ale ciesom ocy
swoim carowaniem
biołom niewinnościom
ziemi przywiązaniem…
Jesień, jak jom przezyć
i docekac wiesny
i wychodów słonka
nad Holami wcesnyk…
Duje holny wiater
i duje i duje
biołym stokroteckom
moc swom pokazuje…
autor
skorusa
Dodano: 2010-11-17 10:22:25
Ten wiersz przeczytano 1355 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Urzekający wiersz, skoruso. Piszesz pięknie,
naturalnie. Przyroda w Twoich opisach ma inny wymiar.
Szczerze podziwiam.
(...)Ino stokrotecki
jak zawse bielućkie
choć przy samej ziemi
nozecki króciućkie…Sliczny wiersz :)
Jesteś bardzo wrażliwa na uroki przyrody. Jesień się
kończy, przyroda powoli poddaje się tchnieniom
nadchodzącej zimy. Ale góry są zawsze piękne i nawet w
zimowej szacie maja swój urok. Wiersz wartościowy -
zachęca do wędrówek po górach, których nam (również
mnie) bardzo na co dzień brakuje. Pozdrawiam
serdecznie.
Napisałabym, że to jeden z Twoich najpiękniejszych
wierszy, ale wszystkie Twoje wiersze są piękne, tak
szczerze mówiąc tylko do jednego miałam zastrzeżenia.
Ale wyjątek potwierdza regułę.