Juz niedługo
świat pojaśniał w śnieżnym puchu
świty muśnięte kolorem zorzy
a we mnie wciąż tyle nadziei
ile gwiazdek śniegu styczeń rozłożył
zima przybrała bielutką suknię
tęsknota za wiosną myśli plącze
wirują gwiezdne płatki śniegu
a niebo zaczyna ściekać słońcem
nie martwię się bo czasu szkoda
wiosną zielone dni nastaną
tyle kolorów ruszy wokoło
ażeby budzić mój uśmiech rano
autor
@Najka@
Dodano: 2024-01-18 09:06:45
Ten wiersz przeczytano 885 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Oby jak najszybciej.
Pozdrawiam, z uśmiechem :)
Dołączam do czytelników, którym wiersz przypadł do
gustu. Gdyby tekst należał do mnie zamiast "a ja mam
wciąż" napisałabym "a we mnie wciąż" i zamiast
"będą mnie budzić uśmiechem rano"
"ażeby budzić mój uśmiech rano".
Mam nadzieję, że autorka wybaczy mi te czytelnicze
sugestie. Miłego dnia:)
Przepięknie,zima trzyma ale wiosna coraz bliżej :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Któż nie tęskni za wiosną?
Pozdrawiam :)
Pięknie. Jeszcze trochę będzie trzeba na wiosnę
poczekać, pozdrawiam ciepło.
ja też już na wiosnę czekam z utęsknieniem.
Zima piękny urok ma, ale wiosna jest barwna i radosna.
To zbudzenie i odrodzenie po snie zimowym. Czytałam z
przyjemnością i podobaniem. życzę beztroskiego dnia z
uśmiechem:)
Optymistyczna wizja nadchodzącej wiosny, bo nasz
klimat kapryśny. Podkreśla piękno zimy w oczekiwaniu
na kolorowe dni. Doskonała harmonia między białym
puchem śniegu a nadzieją na oczekiwaną porę.
(+)