" Już wkrótce"
Kobiecie która nauczyła mnie kochać życie
Pójdziemy razem, dotkniemy wiosny
przez leśne dukty z zapachem sosny.
będziemy stali w cień zapatrzeni
w sercu natury w zapachu ziemi
Nad strumyk zajrzymy pośród gęstwiny
w pajęcze sieci serce wtopimy.
Na ławce znowu przysiądzie motyl
słońce go muśnie promieniem złotym.
Jak wtedy nad stawem opowiesz o kwiatach
a ja o wyspach na końcu świata.
Myśli skryjemy na wodnej lilii
wrócimy powoli nie płosząc chwili.
autor
kaczor 100
Dodano: 2015-02-15 17:42:44
Ten wiersz przeczytano 2443 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (39)
Oj, ale rozmarzyłeś kaczorku. Mnie sie też tęskni za
wiosą.
Pieknie napisane pozdrawiam
Ładnie ująłeś tę miłość. Cóż bez niej byłoby warte
nasze życie:) Miło było przeczytać:) Pozdrawiam:)
Ech Kaczorku, ale potrafisz oczarować, śliczny wiersz.
Pozdrawiam Cię serdecznie:-)
Cudowna dedykacja Kaczorku
pozdrawiam:)
tyle uczuć a wiosna za momencik, pozdrawiam
Kaczorku jak pięknie i romantycznie napisałeś "wrócimy
powoli nie płosząc chwili"Pozdrawiam serdecznie:))
Ładnie rozmarzyłeś:)
Prześlicznie kaczorku. Marzy Ci się wiosna, a wiesz co
Ci powiem U mnie było 32 stopnie/minus/ i do tego
wyłączyli ogrzewanie. Na oknie słoik z wodą
zamarł./Kanada Ontario/. W Polsce
już przedwiośnie. Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie.