Kasztanowiec

Jak zwykle piekny, subtelny wiersz.
Pozdrawiam cieplutko ELu :)

pięknie Elżuniu i tak delikatnie

Śliczna metafora!
Kobieta chce czuć się bezpiecznie i szuka ramion,
które jej to zapewnią...
Pozdrawiam Mgiełko:)

Piękny to musi być widok bo i wiersz piękny obraz
ukazuje...pozdrawiam Elu.

Pięknie o kasztanowcu, delikatnie wysublimowane wersy.

Od zawsze ich kwitnienie przypomina mi moją profesorkę
od j. polskiego, która mawiała; ..
" nie czas i pora się za naukę brać, gdy kwitną
kasztany".

Pozdrawiam serdecznie Elżuniu :-)

Wszystkim gościom dziękuję za poświęcony czas i
komentarze. :))
Goldenretriver (dla mnie Golden - jeżeli pozwolisz)
bardzo dziękuję komentarz wierszem zachwyca.. /krusząc
serce w zielonych ramionach/ Piękne strofy w
lirycznym klimacie. Taki mój. Bardzo dziękuję i
pozdrawiam serdecznie :)

Kasztanowiec ,choć jest zaliczany do potężnych i
ciężkich drzew , w Twoim wierszu nabrał zwiewnej
lekkości . bardzo na TAK ;-) Pozdrawiam mgiełko ;-)

Pięknie u Ciebie... pozdrawiam ciepło Elu.:)

Ślicznie w swojej delikatności. M

Ładnie. Miłego dnia:)

Jest nadzieja.
Pozdrawiam, Mgiełko :)

Ten deszcz padający u Phila i u Ciebie Eluś.
Jak dobrze że czasem pada deszcz.
W deszczu łzy można schować.
Nie pasują, za duże są.
Pięknie bardzo.

To takie drzewo, które ma dar robienia z nas dzieci.
Bo kto (bez względu na liczbę lat) jesienią nie schyli
się po błyszczącego kasztana?

Piękny wiersz
Pozdrawiam serdecznie:)

Ooo, mgiełka się chowa w liściach kasztanowca i nawet
przeczekać planuje coś, siedząc tam kolejny dzień.
trochę się martwię - tak nawet bez herbatki...?