Kocha, lubi, zawodzi...

Kocha, lubi szanuje, nie chce, nie dba, żartuje…

Liści mało, jesień w pełni,
dylematy wciąż te same.
Skąd masz wiedzieć, jak nie mówi,
czy to nie on, to ten drugi?

Kocha, lubi szanuje, nie chce, nie wie, co czuje?

Kocha, nie chce, ma cię w nosie,
nawet liście pospadały.
Odlatują, jak marzenia,
wiatr porywa je, zamienia.

Kocha, lubi, szanuje, nie chce, nie dba, żałuje…

Kocha, pragnie, tęskni, szydzi,
chwytasz zieleń, żółć marudzi,
kolor znika cień zostaje.
Jak rozpoznać – czy nie kłamie?

Kocha, lubi, szanuje, nie chce, nie dba, żartuje?

Kocha, pieści, znika, wraca,
deszczem mruga, liście mokną,
chwytaj szybko, łap, wybieraj.
Co ty zrobisz z nimi teraz?

Kocha, lubi, szanuje, nie chce, nie wie, nie czuje…

Kocha, lubi, tęskni, zwodzi,
liście w błoto powpadały,
a ty tęsknisz, pragniesz słów.
Lepiej odejdź, odejdź już!

Wyrwij serce, wrzuć w kałużę, nie wytrzymasz tego dłużej.

autor

Eloise

Dodano: 2008-10-23 11:08:29

Ten wiersz przeczytano 5254 razy

Oddanych głosów: 56

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie