Koncert

Gdy słońce zaszło moi mili
I gwiazdy oświetliły ziemię,
Tośmy ognisko rozpalili.
Furda globalne ocieplenie!

Buchnęło dymem. No i wszystkim
Wnet się zrobiło w oczach szaro.
Zaraz się zjawił przy ognisku
Znajomy Tośka – gość z gitarą.

Gość brzęknął. Potem zmarszczył czoło,
A w końcu się uśmiechnął ślicznie
I popłynęły „Hej sokoły!”
W konwencji dodekafonicznej.

Tak tym skatował ciotkę Elkę,
Że cała blada mili moi
Szepnęła: „Dajcie mu butelkę,
Może z gitarą się zestroi.”

Na tę komendę Sławek z Bartkiem
Swoje plecaki plecaki przeszukali.
Znaleźli. Gość osuszył ćwiartkę;
Osuszył i fałszował dalej.

Albana Berga grał symfonię
I śpiewał (wtedy kiedy nie czkał)
Coś, że „Ognisko w lesie płonie”,
Że „Szła dzieweczka do laseczka”.

W końcu wybuchła wielka draka
Gdy po tuzinie pieśni cięgiem
Ktoś nam przypomniał o ziemniakach...

Całe spaliły się na węgiel.

autor

jastrz

Napisany: 2022-04-24 Dodano: 2022-04-25 00:09:07

Ten wiersz przeczytano 1865 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie