Konik na pocieszenie

Gdy ja odejdę w Zaświaty,
a ty na Ziemi zostaniesz,
niechaj ci będzie pociechą
ogród i granie.

Zatrać się wówczas w plewieniu,
zajęciu trochę niemęskim,
albo w Czardaszu Montiego.
Nie będziesz tęsknił.

Ja, kiedy ciebie zabraknie,
choć wolę byś nie był pierwszy,
pójdę popływać, a potem
napiszę wierszyk

lub wyrwę kwiatom uśmiechy,
a zwłaszcza cholernym wrzosom
i cały dzbanek tęsknoty
na grób wyniosę.

autor

wielka niedźwiedzica

Napisany: 2014-07-12 Dodano: 2014-07-12 20:42:48

Ten wiersz przeczytano 1235 razy

Oddanych głosów: 36

Klimat Refleksyjny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie